Eksponat tygodnia – kufer podróżny – Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie

Eksponat tygodnia – kufer podróżny, XIX/XX w.

Prezentujemy Państwu dzisiaj kufer podróżny pochodzący z Kresów. Znajduje się on na ekspozycji stałej w pokoju pana.

Opisywany eksponat wykonany jest z drewna oraz impregnowanego materiału. Jego konstrukcja ma kształt walcowaty, została wzmocniona trzema rzędami profilowanych, półokrągłych drewnianych listew. Cały korpus pokryto impregnowanym materiałem.

Zabezpieczenie kufra stanowią dwa mosiężne zamki. Ścianki boczne mają skórzane uchwyty służące do jego przenoszenia. Wnętrze obiektu wyłożone jest lnianym płótnem. Na pokrywie widnieje sygnatura „K. B.”, być może są to inicjały właściciela.

Kufer ze względu na znaczne uszkodzenia (otwory wybite w wieku) poddany był gruntownej konserwacji. Podjęto wówczas działania przywracające mu pierwotny stan.

Tego typu obiekty były niezbędne podczas podróży. Przewożono w nich ubrania, obuwie, przybory toaletowe, książki, sztućce, zastawę stołową, a nawet pościel. Ich ilość była uzależniona od celu podróży, czasu jej trwania oraz zamożności podróżujących. Wahała się od kilku do kilkunastu skrzyń, najbogatsi dla komfortu zabierali ze sobą bardzo dużo bagażu.

Arystokraci oraz ziemianie bardzo często podróżowali do zaprzyjaźnionych dworów oraz na kuracje zdrowotne (w kraju i zagranicę). Ze względu na długość pobytu przygotowywano odpowiednią ilość kufrów, które miały pomieścić wszelkie niezbędne przedmioty. Bardzo istotne było odpowiednie pakowanie rzeczy. Tak pisała o tym w swoim poradniku Maria Ochorowicz – Monatowa: „Na spód kufra kładzie się zazwyczaj rzeczy najcięższe, jak papiery, książki, obuwie, etc., przyczem uważać się musi, by je układać warstwami, a wszelkie nierówności wypełniać drobniejszymi przedmiotami; potem układa się bieliznę tak, by powierzchnia w kufrze stała się zupełnie równą, a na końcu dopiero przychodzą ubrania i suknie. […] Kufer cały do pakowania wykłada się prześcieradłem i okrywa nim po wierzchu pakowane rzeczy.”