Eksponat tygodnia – karafka – Muzeum Ziemiaństwa w Dąbrowie

Eksponat tygodnia – karafka do wina, XIX/XX w.

Prezentujemy Państwu karafkę do wina znajdującą się w pokoju stołowym, na ekspozycji stałej.

Nazwa naczynia pochodzi z języka arabskiego „gharráfa” i oznacza ona naczynie na wodę lub czerpak. Bardzo szybko słowo to przeszło do języka hiszpańskiego („garrafa”), następnie włoskiego („caraffa”) i francuskiego („carafe”).

Zazwyczaj produkowano je w kompletach, dwie lub trzy umieszczano na srebrnej podstawie z uchwytem i pierścieniami przeznaczonymi na odłożenie korków w trakcie nalewania.

Karafki posiadają kilka cech charakterystycznych, są to m. in.: szerokie, okrągłe dno i długa, smukła szyjka. Najczęściej mają one pojemność około 1 litra, tak by zmieściła się w nich jedna butelka wina.

Przelewanie do karafki oprócz napowietrzenia trunku pozwala także na oddzielenie osadu, który może znajdować się na dnie butelki, proces ten nazywa się dekantacją. Można w ten sposób postępować z wszystkimi rodzajami win poza białym i sherry (szkodzi to ich walorom smakowym).

Nie powinno się przelewać starych trunków, ponieważ w trakcie tej czynności może dojść do szybkiego utleniania i zmiany barwy.

Prezentowany eksponat ma kształt dzwonka z korkiem przypominającym wydłużony grzybek. Jego wymiary to 33 cm wysokości i podstawa o średnicy 14 cm. Obiekt posiada wymienione powyżej cechy, które powinna posiadać karafka. Szyjka jest lekko wydłużona i zakończona przy wlewie obwódką Na dolnej krawędzi naczynia, dookoła podstawy znajdują się fasetkowe cięcia. Na ściankach widoczne są cztery kompozycje połączone gałązkami.