Eksponat tygodnia – fortepian C. M. SCHRÖDER, Rosja, Petersburg, 1885 r.

W związku z mającym się odbyć w niedziele koncertem fortepianowym prezentujemy Państwu instrument znajdujący się w salonie, na ekspozycji stałej. Pochodzi on ze zbiorów Muzeum Regionalnego w Siedlcach.
Podczas wydarzenia zabrzmią utwory Fryderyka Chopina, Michała Kleofasa Ogińskiego, Ignacego Jana Paderewskiego i Franciszka Lessla. Wykona je Joanna Różewska wielokrotnie nagradzana polska pianistka, absolwentka Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz San Francisco Conservatory of Music. Koncertowała ona w Polsce, Stanach Zjednoczonych, Chinach, Szwajcarii, Niemczech, Włoszech, Czechach, Francji, Szwecji, Kazachstanie, Mołdawii i na Ukrainie. W 2018 roku była półfinalistką na I Międzynarodowym Konkursie Chopinowskim na Instrumentach Historycznych w Warszawie, a w 2010 r. jako jedna z siedmiu pianistów reprezentowała Polskę na Międzynarodowym Konkursie Pianistycznym im. F. Chopina w Warszawie.
Fortepian, na którym będzie grała pianistka wykonała w 1885 r. petersburska pracownia C. M. SCHRÖDER. Ma on 70 cm wysokości, 147 cm szerokości oraz 182 cm długości. Wspiera się na trzech masywnych nogach, które zakończone są metalowymi rolkami. Instrument posiada dwa pedały, których zawieszenie wykonane jest w formie dwóch toczonych kolumienek. Jego obudowa jest czarna półmatowa, nakrywa tylna unosi się i można ją zabezpieczyć toczoną podpórką. Po otwarciu nakrywy przedniej fortepianu ukazuje się ażurowy pulpit na nuty dekorowany motywem roślinnym i stylizowaną lirą w środku.
Klawisze wykonano najprawdopodobniej z kości słoniowej. Klawiatura zabezpieczona jest pokrywą. Na jej wewnętrznej stronie znajduje się napis barwy złotej „CM SCHRÖDER”.
W salonie ziemiańskim nie mogło zabraknąć instrumentu muzycznego (klawikordu, fortepianu, pianina). Bardzo często ustawiano przed nim obrotowy taborecik dla pianistki.
Posiadanie fortepianu lub pianina wiązało się z wyższym statusem majątkowym rodziny (fortepian był kosztownym wydatkiem) oraz podniesieniem prestiżu dworu w oczach jego gości. Elementem wychowania każdej młodej panienki była, obok języków obcych i rysunku, edukacja muzyczna (gra na instrumencie oraz śpiew).

Anna Leśniczuk
Fotografia: Piotr A. Czyż

Literatura:
Kowecka E., „W salonie i w kuchni. Opowieść o kulturze materialnej pałaców i dworów polskich w XIX w., Poznań 2008.